زمين

مجله گردشگري

بعد از خاموشي خورشيد چه اتفاقي براي زمين مي‌افتد؟

۲۱ بازديد

اگر روزي خورشيد ناگهان خاموش شود (البته از نظر فيزيكي غيرممكن است) ما انسان‌ها و ساير شكل‌هاي حيات تا كي مي‌توانيم به زندگي خود روي اين سياره بدون خورشيد ادامه دهيم؟

همان‌طور كه اگر يك ليوان چاي داغ را داخل يخچال بگذاريد، فورا سرد نخواهد شد؛ در صورتي‌كه روزي خورشيد خيلي ساده خاموش شود (اتفاقي كه البته از نظر فيزيكي غيرممكن است)، زمين نيز براي چند ميليون سال (حداقل در مقايسه با فضاي پيرامون خود) گرم باقي خواهد ماند. اما ما كه ساكنان سطح زمين هستيم، اين سرما را بسيار زودتر از چنين زماني حس خواهيم كرد. در اين مطلب از مجله دلتا درباره اثرات خاموشي خورشيد بر ادامه حيات روي زمين مي‌پردازيم.

بعد از خاموشي خورشيد چه اتفاقي براي زمين مي‌افتد؟

اگر به دانستني هاي علم ستاره‌شناسي علاقمند باشيد حتما سرنوشت ستاره‌ خورشيد و زمين براي شما جالب است.

اگر روزي خورشيد خاموش شود، تنها طي يك هفته دماي سطح زمين به زير صفر درجه سلسيوس افت خواهد كرد و ظرف مدت يك سال، دماي سطحي زمين به ۱۰۰- درجه سلسيوس خواهد رسيد. لايه‌هاي سطحي اقيانوس‌ها يخ خواهد زد، اما در كنايه‌اي ظريف؛ همين يخ سطحي همانند عايقي براي آب‌هاي عميق عمل مي‌كند و براي مدت صدها هزار سال مانع از يخ بستن كل اقيانوس مي‌شود. ميليون‌ها سال پس از آن، سياره ما به وضعيتي پايدار با دماي ۲۴۰- سلسيوس خواهد رسيد. به گفته ديويد استيونسن، استاد علوم سياره‌اي موسسه فناوري كاليفرنيا (كلتك)، در اين دما تابش حرارتي هسته زمين با حرارتي كه توسط زمين به درون فضا تابانده مي‌شود برابر مي‌شود.

اگرچه برخي از ميكروارگانيزم‌هايي كه در پوسته زمين زندگي مي‌كنند به حيات خود ادامه خواهند داد، اما بخش اعظم حيات تنها چند صباحي پس از خاموشي خورشيد زنده خواهند ماند. فوتوسنتز بي‌درنگ متوقف خواهد شد و اغلب گياهان تنها ظرف چند هفته خواهند مرد. با اين وجود، درختان بزرگ‌تر به لطف متابوليسم كند و ذخيره شكر قابل توجه‌شان، مي‌توانند تا چند دهه به حيات خود ادامه دهند. اگرچه با از بين رفتن قاعده هرم غذايي، اكثر حيوانات به سرعت از بين خواهند رفت؛ اما لاشه‌خواران حداقل تا زماني كه سرما آن‌ها را از پاي در نياورده است، مي‌توانند با تغذيه از بقاياي مردگان به زندگي خود ادامه دهند.

انسان‌ها مي‌توانند با زندگي درون زيردريايي‌ها در عميق‌ترين و گرم‌ترين بخش‌هاي اقيانوس به حيات خود ادامه دهند؛ اما گزينه جذاب‌تر مي‌تواند اقامت در سكونت‌گاه‌هايي باشد كه از حرارت زمين يا انرژي هسته‌اي نيرو مي‌گيرند. يكي از مكان هاي مناسب براي زندگي در آن روزگار ايسلند خواهد بود. مردم اين جزيره در حال حاضر نيز حرارت ۸۷ درصد از خانه‌هاي خود را با استفاده از انرژي زمين‌گرمايي تامين مي‌كنند. به گفته اريك بلاكمن، استاد اخترشناسي دانشگاه روچستر، انسان مي‌تواند براي صدها سال به بهره‌برداري از گرماي آتشفشاني ادامه دهد.

پيشنهاد مطالعه: در مجله دانستني دلتا مطلب «كشف يك ابرزمين در كهكشان راه‌شيري» را بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

چهار سناريوي پايان جهان

زمين به‌تازگي سريع‌تر به دور خودش مي‌چرخد

كهكشاني در حال مرگ!

ستاره‌ جديد در كهكشان راه‌شيري

بزرگترين دره منظومه شمسي

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

احتمالا شهاب‌سنگ‌ها به زمين آب آورده‌اند

۲۴ بازديد

دانشمندان مي‌گويند، برخي از شهاب سنگ‌هايي كه اين اواخر به زمين برخورد كرده‌اند احتمالا در يك ميليون سال گذشته داراي آب‌ بوده‌اند و اين بدان معناست كه سنگ‌هاي فضايي در طول زمان آب را به سياره‌ ما آورده‌اند.

بسياري از دانشمندان گمان مي‌كنند كه برخورد شهاب سنگ ها روزگاري آب را به زمين آورده‌اند، اما تحقيقاتي كه پيش‌تر انجام شده نشان مي‌دهد كه واكنش‌هاي شيميايي درون ‌آن‌ها كه شامل آب نيز بوده‌ است ميلياردها سال پيش متوقف شده است و اكنون اين سوال مطرح است كه آيا اين شهاب سنگ‌ها آب خود را مدت‌ها پيش از دست داده اند يا خير. در اين مطلب از مجله دلتا درباره پژوهش‌هاي جديد مي‌خوانيد.

برخورد شهاب‌سنگ احتمالا به زمين آب آورده‌اند

سايمون ترنر (Simon Turner) از دانشگاه مك كواري (Macquarie) در سيدني، استراليا و همكارانش ۹ شهاب‌سنگ را كه در قرن گذشته به زمين افتاده بودند، مورد تجزيه و تحليل قرار دادند. اين شهاب سنگ‌ها زماني قسمتي از سيارك‌هايي بودند كه حدود ۴.۵ ميليارد سال پيش تشكيل شده‌اند و دانستني ما را از سنگ‌هاي آسماني افزايش داده‌اند.

زماني كه يخ درون شهاب سنگ‌ها آب مي‌شود آب ايجاد شده به همراه مواد محلول در آن از قسمتي به قسمت ديگر مي‌رود و از آنجا كه اورانيوم برخلاف توريم عنصري محلول در آب است محققان مي‌توانند با بررسي توزيع ايزوتوپ‌هاي اين دو عنصر به دنبال شواهدي از وجود آب باشند. اورانيم و توريم نيمه عمر بسيار كوتاهي دارند و بنابراين فقط وقايعي را كه در طول يك ميليون سال گذشته اتفاق افتاده‌اند ثبت مي‌كنند. الگوي‌هاي اورانيوم و توريم نشان مي‌دهد كه برخورد شهاب سنگ‌ها در طول يك ميليون سال گذشته واكنش‌هاي شيميايي با حضور آب داشته‌اند.

سارا راسل‌(Sara Russell) از موزه تحقيقاتي لندن كه در اين مقاله شركت نداشته مي‌گويد: ما هميشه شهاب سنگ‌ها را اجرامي تصور مي‌كرديم كه از ابتداي تشكيل منظومه‌ شمسي تغيير نكرده‌اند اما مطالعات جديد نشان مي‌دهد كه آن‌ها از نظر شيميايي فعال بوده‌اند. اين شهاب سنگ‌ها احتمالا در گذشته آب و مواد آلي به زمين آورده‌اند. اين فرضيه را مي‌توان با آزمايش نمونه‌هايي كه مستقيما از سيارك‌ها گرفته شده به عنوان مثال توسط فضاپيماي Hayabusa ۲ ژاپن و فضاپيماي OSIRIS-REx ناسا مورد بررسي قرار داد.

پيشنهاد مطالعه: در مجله دانستني دلتا مطلب «كهكشان سيگار كجاست؟» را بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

آماري جالب از تعداد سياهچاله‌ها

رنگ واقعي خورشيد كدام است؟

بزرگترين دره منظومه شمسي

رودخانه هاي مريخ چگونه بوده‌اند؟

كهكشان سيگار كجاست؟

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

زمين به‌تازگي سريع‌تر به دور خودش مي‌چرخد

۲۲ بازديد

بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه زمين به‌تازگي سريع‌تر از قبل به دور خودش مي‌چرخد و اگرچه دانشمندان علوم سياره‌اي نگران آن نيستند اما دانشمندان علوم كامپيوتر مي‌گويند اين موضوع مي‌تواند مشكلاتي را در دنياي فناوري ايجاد كند.

سرعت چرخش زمين

دانشمندان سراسر جهان اشاره مي‌كنند كه زمين به‌تازگي با سرعت بيشتري پيرامون محور خود مي‌چرخد؛ سريع‌ترين چرخشي كه تاكنون براي حركت وضعي زمين ثبت شده است. چندين دانشمند درباره‌ اين پديده‌ غيرمعمول اطلاع‌رساني كرده‌اند و برخي تأكيد كردند كه كوتاه‌ترين روزهاي ثبت شده در سال گذشته بوده است. در ادامه اين مطلب از مجله اينترنتي دلتا درباره سرعت چرخش زمين به دور خود مي‌خوانيد.

سرعت چرخش زمين به دور خود

در اين مطلب از دانستني نگاهي به تاريخ محاسبه سرعت چرخش زمين به دور خود مي‌اندازيم.

چندين دهه پيش، توسعه‌ ساعت‌هاي اتمي به دانشمندان اجازه داد كه به تدريج گذر زمان را با دقت بالايي ثبت كنند و بدين ترتيب دقت اندازه‌گيري طول يك روز مشخص تا يك ميلي‌ثانيه كاهش يافت. اين موضوع منجر به اين كشف شد كه چرخش سياره بسيار متغيرتر از چيزي است كه تصور مي‌شد. همچنين از زمان شروع چنين اندازه‌گيري‌هايي، سرعت چرخش زمين به دور خود به صورت تدريجي كم مي‌شود و براي جبران اين موضوع گاهي يك ثانيه جهش در زمان درنظر گرفته مي‌شود.

اين شرايط تا سال گذشته ديده مي‌شد، تا وقتي كه زمين چرخش سريع‌تر را آغاز كرد. اين تغيير آن‌قدر شگفت‌آور بود كه براي برخي از دانشمندان اين پرسش ايجاد شد كه آيا ممكن است به يك ثانيه جهش منفي نياز باشد و در اين صورت يك امر بي‌سابقه خواهد بود. دانشمندان همچنين اشاره كردند كه تابستان سال گذشته‌ ميلادي، در ۱۹ جولاي (۲۹ تير) كوتاهترين روز ثبت شده كه طول آن ۱.۴۶۰۲ ميلي‌ثانيه از حد استاندارد كمتر بوده است.

دانشمندان علوم سياره‌اي نگران اين يافته‌ تازه نيستند زيرا آن‌ها مي‌دانند كه عوامل زيادي از جمله كشش ماه، سطح بارش برف و فرسايش كوه‌ها در سرعت چرخش زمين اثرگذار است. آن‌ها همچنين به اين موضوع انديشيده‌اند كه آيا ممكن است گرمايش جهاني با از بين بردن كلاهك‌هاي برفي و برف‌ها در ارتفاع زياد، باعث چرخش سريع‌تر زمين شود؟

پيشنهاد مطالعه: در مجله مد و زيبايي دلتا درباره «نكاتي براي استايل جين!» بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

ارتفاع جديد اورست تقريبا يك متر بيشتر از محاسبات قبلي است

چهار سناريوي پايان جهان

جو زمين پر از ميكروب است

عجيب‌ترين پديده‌هاي هواشناسي

شواهدي كه از وجود سياره نهم در منظومه شمسي خبر مي‌دهد

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

فضانوردان نيروي جاذبه زمين را فراموش مي‌كنند

۲۰ بازديد

فضانوردان پس از ماه‌ها زندگي در ايستگاه فضايي بين‌المللي، به شرايط بي‌وزني عادت مي‌كنند و به اين ترتيب پس از بازگشت به زمين با مشكلاتي مواجه مي‌شوند.

نيروي جاذبه زمين

در فضاي بيروني نيروي جاذبه زمين كم است و اجسام در ميانه هوا شناور هستند. فضانورداني كه ماه‌ها در ايستگاه فضايي بين‌المللي اقامت مي‌كنند، به اين شرايط عادت مي‌كنند. براي مثال يك فضانورد وقتي مي‌خواهد ابزاري را به همكارش دهد، به سادگي ابزار شناور در هوا را هل مي‌دهد تا به مقصد برسد. فضا مزاياي جالبي براي فضانوردان دارد. در اين مطلب از مجله اينترنتي دلتا درباره شرايط بي‌وزني در فضا مي‌خوانيد.

فضانوردان و نيروي جاذبه زمين

از نكات دانستني جالب فضايي، ‌مي‌توان به شرايط بدني فضانوردان پس از بازگشت از ايستگاه فضايي اشاره كرد. وقتي فضانوردان به زمين بازمي‌گردند تحت نيروي جاذبه شديد قرار مي‌گيرند، جايي كه اجسام در ميان هوا و زمين شناور نمي‌مانند بلكه سقوط مي‌كنند. مزاياي فضا روي زمين وجود ندارد. در سال ۲۰۱۳ توماس مارشبرن فضانوردي كه از ايستگاه فضايي بين‌المللي بازگشته بود، ويدئويي منتشر كرد. در اين ويدئو وقتي اشيا به جاي شناور شدن به زمين مي‌افتادند، مارشبرن آزرده خاطر مي‌شد.

اين ويدئو شرايط كاملاً واقعي را به نمايش گذاشته بود: فضانوردان در روزهاي اوليه بازگشت به زمين، جاذبه را فراموش مي‌كنند. كنث كامرون فضانورد ناسا نيز تجربه مشابهي از فراموشي نيروي جاذبه زمين داشته است. پس از بازگشت از فضا، كامرون و اعضاي گروهش سوار يك ون مي‌شوند تا به مقر ناسا بازگردند.

به آن‌ها آب پرتقال تعارف مي‌شود و كامرون يك ليوان براي خودش و ليواني براي همكارش مي‌ريزد. سپس كامرون ليوان آبميوه را به سوي همكارش هل مي‌دهد، كاري كه در مدار زمين كاملاً عادي بود اما در زمين ليوان پخش زمين مي‌شود و آبميوه به همه جا مي‌پاشد.

پيشنهاد مطالعه: در مجله دانستني دلتا مطلب «جو زمين پر از ميكروب است» را بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

دانستني‌هاي جالب از قلب انسان

چين نمونه خاك ماه را به زمين آورد

خطر جهاني ويندوز ۷ به ويژه براي ايراني‌ها!

ژل هوشمندي كه به عضله مصنوعي تبديل مي‌شود

كلاغ‌ها درست مثل انسان‌ها فكر مي‌كنند!

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

جو زمين پر از ميكروب است

۲۰ بازديد

اگر احساس تنهايي مي‌كنيد، به خاطر داشته باشيد كه موجودات زنده بي شماري وجود دارند كه ده‌ها هزار كيلومتر بالاي سر شما شناور هستند.

به گفته ديويد اسميت كه زندگي در جو زمين را در مركز تحقيقات ايمز ناسا در كاليفرنيا مورد مطالعه قرار داده ما انسان‌ها واقعا ساكنان زير يك اقيانوسي از جو در بالاي سر خود هستيم و واقعا نمي‌دانيم كه مرز بيوسفر زمين در ارتفاعات بسيار، كجا متوقف مي‌شود. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا درباره ابرهاي زمين مي‌خوانيد.

حيات ميكروبي در جو

به نظر مي‌رسد زندگي در جو زمين كاملا ميكروبي و يك امر موقتي بوده و نه از اكوسيستم مستقل، با زندگي در سطح زمين ارتباط نزديك دارد. ارگانيسم‌هاي ريز و مقاوم بر اثر انتقالي ظريف در جايي كه جو زمين با اين سياره روبه‌رو مي‌شود، در يك مسير انحرافي حماسي به لايه‌هاي پايين جو منتقل مي‌شوند.

جو زمين پر از ميكروب است

سطح زمين بهشت ميكروب‌هاست

يكي از محدوديت‌هاي اصلي اين است كه اگرچه ما به خوبي مي‌دانيم سطح زمين بهشتي است كه ميكروب‌ها مي‌توانند ماجراجويي بزرگ خود را در آن انجام دهند، اما ساير مناطق سياره‌اي منظومه شمسي به طور حتم يا به احتمال زياد با زندگي خصمانه ترند، هرچند كه ممكن است در گذشته‌هاي دور بسيار قابل سكونت بوده باشند. به عنوان مثال جذابيت مكاني مانند ونوس به عنوان مقصدي در جستجوي زندگي در جو است، جايي كه برخي دانشمندان گفته‌اند كه قطرات مايع مي‌توانند به عنوان يك پناهگاه در محيطي اسيدي و گرم كه ونوس به آن معروف است، وجود داشته باشند.

اين سختي به اين معناست كه در دنيا‌هايي مانند زهره، زندگي به جاي اينكه مانند آنچه در زمين انجام مي‌شود، براي هميشه در جو زمين باقي بماند و اين ماندگاري به معناي آن حفره‌هايي است كه دانشمندان درمورد اينكه آيا ميكروب‌ها مي‌توانند مثلاً در هنگام بالا آمدن توليد مثل كنند، نياز به پر كردن دارند.

ابرهاي زمين ويژه هستند

ابر‌هاي زمين ويژه هستند؛ آن‌ها تنها ابر‌هاي مدرن جوي در منظومه شمسي هستند كه عمدتا از بخار آب تشكيل شده‌اند و باعث مي‌شود كه آن‌ها براي زندگي بشر اميدوار كننده باشد. مريخ داراي برخي از موارد دي اكسيد كربن است. ماه، نپتون، تريتون، ابر‌هاي نيتروژن دار دارد. همه آن‌ها جذاب هستند، اما هيچ آبي يك مانع واقعي نيست.

در ابرها زندگي وجود دارد

هر زمان كه ما در ميان ابر‌ها پرواز مي‌كنيم و مجموعه‌هاي آب ابر ايجاد مي‌كنيم، اين سيگنال واقعا قوي از زندگي زمين را داريم. ما مي‌دانيم كه زندگي در آن ابر‌ها وجود دارد، اما هيچ ابزاري نداريم كه به اندازه كافي حساس باشد بدون اينكه آب در ابر جمع شود، بنابراين انتظار نداشته باشيد كه دانشمندان به اين زودي‌ها در مورد زندگي جوي در جهان‌هاي ديگر اعلاميه‌اي صادر كنند.

پيشنهاد مطالعه: در بخش ويديو مجله دلتا «شكارهاي ديدني قورباغه» را ببينيد.

همچنين بخوانيد:

كنترل عملكردهاي DNA با استفاده از نور

چرا بعضي از گياهان گوشت خوار شدند؟

زمين، تنها جهان اقيانوسي در منظومه شمسي نيست

بازسازي مغز دايناسور

بارش شهابي ربعي

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

زمين، تنها جهان اقيانوسي در منظومه شمسي نيست

۲۴ بازديد

سياره‌ كوتوله‌ يخي سرس كه در كمربند سيارك‌ها واقع است، دريايي زير سطح خود جاي داده است و هركجا كه آب باشد، ممكن است حيات نيز باشد.

اين كشف به زندگي فرازميني‌ها و حيات فراتر از زمين معناي دوباره‌اي مي‌بخشد. در مقاله‌ علمي سالانه‌ كه در Discover با عنوان New Oceans in the غير مجاز مي باشدmos منتشر شد، آمده است كه سرس، كره‌ي يخي هم‌اندازه‌ي تگزاس، در محدوده‌ي سنگي كمربند سياركي بين مريخ و مشتري، راز پنهاني در خود دارد. درواقع، اين سيارك دنياي اقيانوس است؛ البته اين تنها نكته‌اي نيست كه دانشمندان كشف كرده‌اند؛ بلكه آنان مي‌گويند پلوتو اقيانوس زيرزميني فعال است. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا درباره اين جهان اقيانوسي در منظومه شمسي مي‌خوانيد.

جهان اقيانوسي منظومه شمسي

جست‌وجوي بيگانگان درواقع به‌معناي جست‌وجوي آب است. نيم‌ قرن‌ پيش بي‌نظيرتر از اقيانوس‌هاي زمين چيزي نبود؛ اما در دهه‌هاي اخير، شواهدي از اقيانوس‌هاي آبي مايع در مناطقي مانند اروپا و انسلادوس و قمرهاي يخي چرخنده به دور مشتري و زحل پديد آمده است.

ستاره‌شناسان در حال تجزيه‌و‌تحليل شكل شگفت‌انگيزي از منظومه‌ شمسي مرطوب با بسياري از اقامتگاه‌هاي بالقوه‌ پنهان براي زندگي هستند. كوتوله‌ يخي سرس به عنوان يك جهان اقيانوسي بيش ‌از هر جهاني در منظومه‌ شمسي غير از زمين، آب دارد. اين يكي از دلايل عمده‌اي بود كه باعث شد ناسا كاوشگر Dawn را به سرس بفرستد تا در سال ۲۰۱۵ وارد مدار شود. بااين‌حال، انتظار مي‌رفت حتي اگر زماني اقيانوس وجود داشته باشد، مايع درون پوسته‌ ضخيم و يخ‌زده‌ آن منجمد باشد. با نزديك‌شدن كاوشگر داون، دوربين‌هاي فضاپيما تعدادي لكه‌ي سفيد و عجيب‌و‌غريب را نشان دادند كه برجسته‌ترين آن‌ها در داخل دهانه‌ي Occator Crater با ۹۱ كيلومتر عرض بود. اين نكته‌ مهم در نشر تاريخچه‌ سرس شرح داده شده است.

جهان اقيانوسي سرس

آگوست گذشته، دانشمندان ناسا مجموعه‌اي هفت‌مقاله‌اي در Nature منتشر كردند. آنان مي‌گويند شواهد برجسته‌اي نشان مي‌دهد كه سنگ فضايي حدود ۲۰ ميليون سال پيش به سطح جهان برخورد كرده و در آنجا چاله‌اي در پوسته‌ پوشيده از يخ به‌ وجود آمده است. اين ضربه به مخزن عميق‌تري از آب شور وارد شده است؛ در‌نتيجه، موادشيميايي يخي ازطريق چاله‌ي ايجادشده از سطح زيرين اقيانوس فوران كرده و چيزي شبيه به درياچه‌ي نمك بزرگ يوتا به‌وجود آورده است.

تازه‌ترين تجزيه‌و‌تحليل از داده‌هاي مأموريت New Horizons ناسا درباره‌ي پلوتو و مدل‌سازي تازه‌ شكل‌گيري جهان نشان مي‌دهد اين سياره‌ كوتوله در اوايل تاريخ منظومه‌ شمسي با اقيانوس مايع توسعه يافته است.

پيش‌از‌اين، ستاره‌شناسان گمان مي‌كردند پلوتو از تكه‌هاي سرد سنگ و يخ تشكيل شده است كه به‌آرامي روي‌هم جمع و گرم مي‌شوند؛ تا حدي كه آب را ذوب كند كه در‌نهايت در طول ميلياردها سال منجمد مي‌شود. باوجوداين، مطالعه‌ي جديدي كه ژوئن در Nature Geoscience منتشر شد، روش ديگري را توضيح مي‌دهد.

تيم تحقيقاتي اعلام كرد شواهدي از ويژگي‌هاي فشرده‌سازي روي سطح پلوتو، مانند ترك‌ها پيدا نكردند كه نشان‌دهنده‌ شروع سرد است. در عوض، ويژگي‌هاي سطح سياره‌ي كوتوله اگر شكل‌ش گرم و سريع باشد، در كمتر از ۳۰،۰۰۰ سال براثر هجوم تأثيرات شكل بيشتري مي‌گيرد. اين تأثيرات باعث گرم‌ شدن پلوتو مي‌شود و امروز اقيانوس مايع هنوز بر اثر مواد راديواكتيويته گرم است. تنها پلوتو اين‌ گونه نيست و چندين سياره‌ كوتوله بالقوه‌ ديگر نيز در منظومه‌ شمسي وجود دارد كه بايد به‌ همين ‌ترتيب شكل گرفته‌ باشند.

فراتر از تغيير فكر ستاره‌شناسان، يافته‌ها مي‌تواند براي مأموريت‌هاي پيگيري در اين جهان‌هاي كوچك انگيزه ايجاد كند كه قبلا ناديده گرفته شده‌اند. اشترن و اعضاي تيم New Horizons اكنون مي‌كوشند با ناسا درباره‌ي مأموريت مدارگرد پلوتو وارد معامله شوند. همان روزي كه تيم دوان آخرين نتايجش را ارائه داد، دانشمندان ازطريق بودجه‌ي تأمين‌شده‌ي ناسا تحقيقي درزمينه‌ي امكان ارسال فضاپيماي يك‌ ميليارد‌ دلاري براي فرود در سرس و جست‌وجوي علائم آب يا حتي حيات ارائه دادند.

پيشنهاد مطالعه: براي مطالعه بيشتر مطلب «مسير جديدي در منظومه شمسي براي سفرهاي فضايي» را بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

بسياري از ستاره‌هاي مشابه خورشيد ميزبان سيارات سكونت پذير هستند

تبديل راكت ها به ايستگاه فضايي براي رفع مشكل زباله هاي فضايي

شرط نجات از تغييرات اقليمي خارج كردن كربن از اتمسفر است

ارتفاع جديد اورست تقريبا يك متر بيشتر از محاسبات قبلي است

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

كشف راز انقراض كرگدن پشمالو

۴۳ بازديد

 محققان با مطالعه مهره‌هاي گردني كرگدن هاي پشمالو كه هزاران سال پيش منقرض شده اند، شواهد تازه‌اي بر علت انقراض اين جانوران يافتند.

كرگدن پشمالو در اواخر عصر يخبندان در كره زمين پراكنده بودند و پيش از انقراض مرموز آن‌ها در حدود ۱۰ هزار سال قبل، قلمروي ناحيه وسيعي از اروپا تا كره جنوبي را در اختيار داشتند. پيش از اين تصور مي‌شد كه شكار بيش از حد كرگدن پشمالو توسط انسان‌هاي نخستين در كنار بيماري و تغييرات آب و هوايي عامل كاهش شمار اين حيوان در عصر يخبندان بوده است. اما محققان به تازگي دليل ديگري براي كاهش و انقراض آنها يافته‌اند. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا درباره اين تحقيقات جديد مي‌خوانيد.

انقراض كرگدن پشمالو

مطالعه روي مهره‌هاي گردن گونه‌هاي منقرض شده اين جانور و مقايسه آن با مهره‌هاي گردني كرگدن‌هاي امروزي نشان مي‌دهد كه مداركي دال بر وجود نوعي وضعيت نادر در استخوان‌هاي مربوط به دوران پليستوسن وجود دارد به اين معنا كه ناهنجاري‌هاي ايجاد شده به دليل بارداري دشوار اين جانور، در كاهش تعداد آنها نقش داشته است.

محققان مركز تنوع زيستي Naturalis واقع در «ليدن» هلند استخوان‌هاي گرفته شده از موزه‌هاي آمريكايي و اروپايي را از نظر گونه‌هاي زنده و منقرض شده مورد بررسي و مطالعه قرار دادند. آن‌ها در خلال مطالعات خود، وجود مهره گردني سرويكال را در بسياري از كرگدن‌هاي منطقه درياي شمالي كشف كردند. اين در حالي است كه كرگدن‌هاي امروزي فاقد اين ويژگي هستند.

به گفته محققان، اين بدان معناست كه جانوران منقرض شده تحت تأثير اين شرايط آسيب پذير بوده‌اند. دانشمندان معتقدند كه در كرگدن‌هاي امروزي، وجود چنين مهره‌اي به خودي خود آسيبي به جانور وارد نمي كند و اغلب با بارداري‌هايي در ارتباط است كه تحت شرايط سخت و دشوار رخ مي‌دهند.

مهره گردني در مطالعات قبلي، در جانوران متعلق به اواخر دوران «پليستوسن»، يكي از دوره‌هاي زمين‌شناسي از ۲/۵ ميليون سال پيش تا ۱۰ هزار سال پيش، مشاهده شده بود و دانشمندان معتقدند كه اين ويژگي در درصد بالايي از ماموت‌هاي پشمالوي منقرض‌شده به چشم مي‌خورده است. همين مساله، كنجكاوي محققان را برانگيخت تا كرگدن پشمالو را كه گونه مشابه ماموت‌هاي پشمالو بودند و مانند آن‌ها در اواخر دوران پليستوسن مي‌زيستند و مرگ مشابهي داشتند، مورد مطالعه قرار دهند.

استخوان‌هاي كرگدن پشمالو از درياي شمال تا دلتاي رودخانه در هلند غرق شده بودند. مطالعات دانشمندان نشان مي‌دهد كه در جمعيت كرگدن‌هاي پشمالو مشكلي وجود دارد. امروزه، كرگدن‌ها با تهديد شديدي مواجه اند و برخي گونه‌ها در حال حاضر در معرض شديد كاهش جمعيت روبه رو هستند. در اين ميان، شواهد حاكي از آن است كه كرگدن‌هاي سياه غربي به طور كلي منقرض شده اند.

محققان، استخوان هاي امروزي را كه در اين تحقيقات مورد استفاده قرار گرفته اند از حداقل پنج دهه قبل جمع آوري كرده اند و اميدوارند كه با اين مطالعات بتوانند قبل از اين كه خيلي دير شود، از خطري كه جمعيت كرگدن‌ها را تهديد مي كند، جلوگيري كنند.

پيشنهاد مطالعه: براي مطالعه بيشتر مطلب «چرا بعضي از گياهان گوشت خوار شدند؟» را بخوانيد.

توسعه‌ شبكه‌ ۴G در ماه خبري ناگوار براي نجوم راديويي

۳۱ بازديد

 توسعه‌ شبكه 4G در ماه باعث افزايش تداخل سيگنال و مزاحمت براي تلسكوپ‌هاي راديويي خواهد شد. اين موضوع به نگراني بزرگي براي ستاره‌شناسان تبديل شده است.

شبكه 4G در ماه

با ورود به رصدخانه جادرل بنك (Jodrell bank)، با اعلاميه‌اي روبه‌رو مي‌شويد كه از بازديدكنندگان درخواست كرده تلفن‌هاي همراه خود را خاموش كنند؛ زيرا تلسكوپ لوول به‌قدري قدرتمند است كه مي‌تواند سيگنال‌هاي تلفن را حتي روي مريخ هم كشف كند. زيرا تلسكوپ‌هاي راديويي بسيار حساس هستند. كارل ساگان، ستاره‌شناس افسانه‌اي مي‌گويد: مقدار انرژي خارج از منظومه‌‌‌ شمسي كه تلسكوپ‌هاي راديويي روي زمين دريافت مي‌كنند، كمتر از انرژي حاصل از برخورد يك دانه‌ برف با زمين است. مقدار انرژي كل شايد به‌اندازه‌ چند دانه برف باشد؛ اما بازهم دامنه‌ سيگنال‌هاي راديويي نجومي بسيار كمتر از سيگنال‌هاي مصنوعي است. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا به اين سوال پاسخ مي‌دهيم كه: اگر جادرل بنك بتواند تداخل سيگنال تلفن‌همراه حتي روي مريخ را كشف كند، چگونه مي‌تواند با شبكه‌ ۴G در ماه كنار بيايد؟

توسعه‌ شبكه 4G در ماه

مشكل ساخت شبكه‌ ۴G در ماه باعث نگراني بسياري از ستاره‌شناسان شده و حالا نوكياي آمريكا بودجه‌ي ۱۴/۱ ميليون دلاري را براي توسعه‌ي اولين شبكه‌ سلولي روي ماه دريافت كرده است. هدف شبكه‌ LTE/4G تسهيل قابليت سكونت‌پذيري طولاني‌مدت در ماه و ارائه‌ي امكانات ارتباطي براي بخش‌هاي اصلي مثل ماه‌نوردها و بخش‌هاي هدايت و كنترل است.

تداخل شبكه

تداخل فركانس راديويي (RFI) كابوس ديرينه‌ ستاره‌شناسان راديويي است. جادرل بنك، اولين رصدخانه‌ نجوم راديويي در جهان، به‌دليل RFI تأسيس شد. سِر برنارد لاول، يكي از پيشتازان نجوم راديويي، متوجه اختلال RFI به‌دليل عبور قطارهاي شهري شد. از آن زمان، تلسكوپ‌هاي راديويي براي اجتناب از RFI در مناطق دور از شهر ساخته شدند.

بااين‌حال، تلسكوپ‌هاي راديويي زميني به‌طور‌كامل نمي‌توانند از منابع فضايي RFI مثل ماهواره‌ها يا شبكه‌هاي ارتباطي آينده‌ي ماه اجتناب كنند. RFI را مي‌توان با استفاده از سپر‌هاي محافظتي مناسب و افزايش دقت انتشار سيگنال كاهش داد. ستاره‌شناسان به‌صورت پيوسته در حال توسعه راهبردهايي براي حذف RFI از داده‌هاي خود هستند؛ اما اين مسئله به‌شدت به نقش شركت‌هاي خصوصي و تضمين محافظت از نجوم راديويي وابسته است.

رؤياي ديرينه‌ منجمان راديويي ساخت تلسكوپي راديويي در آن سوي ماه است. اين تلسكوپ علاوه‌بر‌اينكه از سيگنال‌هاي زميني در امان است، مي‌تواند ضعيف‌ترين فركانس‌هاي راديويي را رصد كند كه روي زمين تحت‌تأثير يونوسفر جو قرار مي‌گيرند. رصد فركانس‌هاي راديويي ضعيف مي‌تواند به پاسخ به پرسش‌هاي بنيادي درباره‌ي جهان، از‌جمله اولين لحظات پس از بيگ‌بنگ كمك كند. براي مثال، ناسا روي پروژه‌اي سرمايه‌گذاري كرده كه هدف آن تبديل يكي از دهانه‌هاي برخوردي ماه به تلسكوپ راديوي با شبكه‌ سيمي است.

مشكل فقط شبكه‌ ۴G در ماه نيست

ناسا با وجود علاقه به پروژه‌هاي راديويي، بايد منافع شركاي تجاري خود را هم تضمين كند. نوكيا يكي از ۱۴ شركت آمريكايي است كه با ناسا در مجموعه‌اي از پروژه‌ها به ارزش بيش از ۳۷۰ ميليون دلار همكاري مي‌كند. يكي از اهداف نوكيا كمك به توسعه‌ برنامه‌ آرتميس و بازگشت فضانوردان به ماه تا سال ۲۰۲۴ است.

مشاركت شركت‌هاي خصوصي در فناوري فضايي پديده‌ جديدي نيست و مزايا و معايب آن بحث‌برانگيزاند. يكي از پروژه‌هاي مهم ماهواره‌هاي استارلينك اسپيس ايكس است كه از زمان اولين پرتاب در سال ۲۰۱۹، جنجال زيادي در ميان ستاره‌شناسان به‌پا كرد. بلافاصله‌ پس از پرتاب ماهواره‌هاي استارلينك، تصاويري از تداخل اين ماهواره‌ها و مزاحمت‌ آن‌ها براي اهداف نجومي منتشر شد. ستاره‌شناسان در گذشته نيز با ماهواره‌ها مشكل داشتند؛ اما تعداد و درخشش چشمگير استارلينك بي‌سابقه و پيش‌بيني مدار آن‌ها دشوار است. اين مسائل باعث افزايش نگراني فعالان حوزه‌ي ستاره‌‌شناسي شده است.

SKA تحليل جديدي درباره‌ي تأثير ماهواره‌ها بر نجوم راديويي منتشر كرد. هدف اين سازمان توليد نسل آينده‌ي فناوري تلسكوپ راديويي براي آرايه‌ي كيلومترمربعي است. طبق محاسبات، حساسيت تلسكوپ‌هاي SKA درمقايسه‌با باند راديويي استارلينك با فرض پرتاب ۶۴۰۰ ماهواره، ۷۰ درصد كمتر است. با تجاري‌شدن فضا، آسمان پر از فناوري‌هاي جديد خواهد شد؛ ازاين‌رو، اعمال قوانيني براي پژوهش‌هاي نجوم ضروري است.

پيشنهاد مطالعه: براي مطالعه بيشتر مطلب «ارسال اولين ماهواره ۶G آزمايشي به مدار زمين توسط چين» را بخوانيد.