سياره كوتوله يخي سرس كه در كمربند سيارك‌ها واقع است، دريايي زير سطح خود جاي داده است و هركجا كه آب باشد، ممكن است حيات نيز باشد.
اين كشف به زندگي فرازميني‌ها و حيات فراتر از زمين معناي دوباره‌اي مي‌بخشد. در مقاله علمي سالانه كه در Discover با عنوان New Oceans in the غير مجاز مي باشدmos منتشر شد، آمده است كه سرس، كره‌ي يخي هم‌اندازه‌ي تگزاس، در محدوده‌ي سنگي كمربند سياركي بين مريخ و مشتري، راز پنهاني در خود دارد. درواقع، اين سيارك دنياي اقيانوس است؛ البته اين تنها نكته‌اي نيست كه دانشمندان كشف كرده‌اند؛ بلكه آنان مي‌گويند پلوتو اقيانوس زيرزميني فعال است. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا درباره اين جهان اقيانوسي در منظومه شمسي مي‌خوانيد.
جست‌وجوي بيگانگان درواقع به‌معناي جست‌وجوي آب است. نيم قرن پيش بي‌نظيرتر از اقيانوس‌هاي زمين چيزي نبود؛ اما در دهه‌هاي اخير، شواهدي از اقيانوس‌هاي آبي مايع در مناطقي مانند اروپا و انسلادوس و قمرهاي يخي چرخنده به دور مشتري و زحل پديد آمده است.
ستاره‌شناسان در حال تجزيه‌و‌تحليل شكل شگفت‌انگيزي از منظومه شمسي مرطوب با بسياري از اقامتگاه‌هاي بالقوه پنهان براي زندگي هستند. كوتوله يخي سرس به عنوان يك جهان اقيانوسي بيش از هر جهاني در منظومه شمسي غير از زمين، آب دارد. اين يكي از دلايل عمده‌اي بود كه باعث شد ناسا كاوشگر Dawn را به سرس بفرستد تا در سال ۲۰۱۵ وارد مدار شود. بااين‌حال، انتظار مي‌رفت حتي اگر زماني اقيانوس وجود داشته باشد، مايع درون پوسته ضخيم و يخ‌زده آن منجمد باشد. با نزديك‌شدن كاوشگر داون، دوربين‌هاي فضاپيما تعدادي لكه‌ي سفيد و عجيب‌و‌غريب را نشان دادند كه برجسته‌ترين آن‌ها در داخل دهانه‌ي Occator Crater با ۹۱ كيلومتر عرض بود. اين نكته مهم در نشر تاريخچه سرس شرح داده شده است.
آگوست گذشته، دانشمندان ناسا مجموعه‌اي هفت‌مقاله‌اي در Nature منتشر كردند. آنان مي‌گويند شواهد برجسته‌اي نشان مي‌دهد كه سنگ فضايي حدود ۲۰ ميليون سال پيش به سطح جهان برخورد كرده و در آنجا چاله‌اي در پوسته پوشيده از يخ به وجود آمده است. اين ضربه به مخزن عميق‌تري از آب شور وارد شده است؛ در‌نتيجه، موادشيميايي يخي ازطريق چاله‌ي ايجادشده از سطح زيرين اقيانوس فوران كرده و چيزي شبيه به درياچه‌ي نمك بزرگ يوتا به‌وجود آورده است.
تازه‌ترين تجزيه‌و‌تحليل از داده‌هاي مأموريت New Horizons ناسا درباره‌ي پلوتو و مدل‌سازي تازه شكل‌گيري جهان نشان مي‌دهد اين سياره كوتوله در اوايل تاريخ منظومه شمسي با اقيانوس مايع توسعه يافته است.
پيش‌از‌اين، ستاره‌شناسان گمان مي‌كردند پلوتو از تكه‌هاي سرد سنگ و يخ تشكيل شده است كه به‌آرامي روي‌هم جمع و گرم مي‌شوند؛ تا حدي كه آب را ذوب كند كه در‌نهايت در طول ميلياردها سال منجمد مي‌شود. باوجوداين، مطالعه‌ي جديدي كه ژوئن در Nature Geoscience منتشر شد، روش ديگري را توضيح مي‌دهد.
تيم تحقيقاتي اعلام كرد شواهدي از ويژگي‌هاي فشرده‌سازي روي سطح پلوتو، مانند ترك‌ها پيدا نكردند كه نشان‌دهنده شروع سرد است. در عوض، ويژگي‌هاي سطح سياره‌ي كوتوله اگر شكل‌ش گرم و سريع باشد، در كمتر از ۳۰،۰۰۰ سال براثر هجوم تأثيرات شكل بيشتري مي‌گيرد. اين تأثيرات باعث گرم شدن پلوتو مي‌شود و امروز اقيانوس مايع هنوز بر اثر مواد راديواكتيويته گرم است. تنها پلوتو اين گونه نيست و چندين سياره كوتوله بالقوه ديگر نيز در منظومه شمسي وجود دارد كه بايد به همين ترتيب شكل گرفته باشند.
فراتر از تغيير فكر ستاره‌شناسان، يافته‌ها مي‌تواند براي مأموريت‌هاي پيگيري در اين جهان‌هاي كوچك انگيزه ايجاد كند كه قبلا ناديده گرفته شده‌اند. اشترن و اعضاي تيم New Horizons اكنون مي‌كوشند با ناسا درباره‌ي مأموريت مدارگرد پلوتو وارد معامله شوند. همان روزي كه تيم دوان آخرين نتايجش را ارائه داد، دانشمندان ازطريق بودجه‌ي تأمين‌شده‌ي ناسا تحقيقي درزمينه‌ي امكان ارسال فضاپيماي يك ميليارد دلاري براي فرود در سرس و جست‌وجوي علائم آب يا حتي حيات ارائه دادند.
پيشنهاد مطالعه: براي مطالعه بيشتر مطلب «مسير جديدي در منظومه شمسي براي سفرهاي فضايي» را بخوانيد.
همچنين بخوانيد:
بسياري از ستاره‌هاي مشابه خورشيد ميزبان سيارات سكونت پذير هستند
تبديل راكت ها به ايستگاه فضايي براي رفع مشكل زباله هاي فضايي
شرط نجات از تغييرات اقليمي خارج كردن كربن از اتمسفر است
ارتفاع جديد اورست تقريبا يك متر بيشتر از محاسبات قبلي است
با مجله دانستني دلتا همراه باشيد