منظومه شمسي

مجله گردشگري

بزرگترين دره منظومه شمسي

۱۷ بازديد

مدارگرد شناسايي مريخ (MRO) به كمك دوربين پيشرفته خود تصاوير جديدي از دره مارينر در سطح مريخ ثبت كرده كه عظمت آن را با جزييات بالا نشان مي‌دهند.

بزرگ ترين دره منظومه شمسي

دره مارينر در مريخ بزرگ ترين دره منظومه شمسي با اندازه ده برابر طولاني‌تر و سه برابر عميق‌تر از دره «گرند كنيون» است. اين دره بيش از ۴ هزار كيلومتر (يعني تقريباً برابر با طول ايالات متحده) بوده و نزديك به يك چهارم سطح سياره سرخ را پوشانده است. ادامه اين مطلب را در مجله اينترنتي دلتا دنبال كنيد.

بزرگ ترين دره منظومه شمسي در مريخ

اگر علاقه‌مند به مطالب دانستني زمين شناسي باشيد، حتما مي‌دانيد كه بيش از پنج ميليون سال قبل دره گرند كنيون در قسمتي از قاره آمريكا كه امروزه ايالت آريزونا نام گرفته، به تدريج و به خاطر جريان آب در رودخانه كلرادو شكل گرفت. آن‌طور كه محققان مي‌گويند در گذشته بسيار دور در سطح مريخ نيز آب به شكل مايع جريان داشته و در به وجود آمدن دره مارينر نقش داشته است. البته به گفته آن‌ها آب به تنهايي نمي‌توانسته چنين دره عميق و طولاني را به وجود آورد و عوامل ديگري نيز در شكل‌گيري بزرگ‌ترين دره منظومه شمسي احتمالا دخيل بوده‌اند.

به گفته محققان ميلياردها سال قبل فوران آتشفشان‌هاي مريخ در منطقه‌اي به نام Tharsis كه دره مارينر امروزه در آنجا قرار گرفته، سطح سياره را شخم زده و پس از نشست مواد مذاب دره شكل گرفته است. در طول هزاران سال و به خاطر رانش زمين، جريان يافتن مواد مذاب و آب، دره مارينر به شكلي كه امروزه مي‌بينيم درآمده است.

فوريه سال جاري ميلادي مريخ نورد استقامت پس از سفري تقريبا ۷ ماهه و سپس ماهواره‌هاي چين و امارات به مريخ مي‌رسند. محققان اميدوار هستند به كمك اين سه فضاپيما اطلاعات تازه‌اي از سطح مريخ از جمله دره مارينر كسب كنند.

پيشنهاد مطالعه: در بخش مد و فشن مجله دلتا مطلب “رنگ‌هايي كه هيچ وقت از مد نمي‌افتد!” را بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

چهار سناريوي پايان جهان

دقيق‌ترين ساعت اتمي جهان

عجيب‌ترين پديده‌هاي هواشناسي

حالت جديد ماده كشف شد

رنگ واقعي خورشيد كدام است؟

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

مسير جديدي در منظومه شمسي براي سفرهاي فضايي

۱۷ بازديد

سفرهاي فضايي نقش مهمي در آينده خواهند داشت و ظاهرا كوتاه‌تر از پيش‌بيني‌هاي قبلي خواهند بود. به تازگي پژوهشگران يك شبكه بزرگراهي در منظومه شمسي كشف كرده‌اند كه سرعت سفرهاي فضايي را افزايش مي‌دهد.

اجرام آسماني كوچك مانند دنباله‌دارها و سيارك‌ها مي‌توانند به وسيله اين مسيرها در منظومه شمسي سريع‌تر به مقصد خود برسند. براي مثال مي‌توان فاصله ميان مشتري و نپتون را در كمتر از ۱۰ سال طي كرد. از نظر تئوري فضاپيماها مي‌توانند سريع‌تر از گذشته در اين مسيرها حركت كنند. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا درباره مسير جديدي در منظومه شمسي مي‌خوانيد.

سفرهاي فضايي مسير جديدي در منظومه شمسي

پژوهشگران براي كشف اين مسيرها «منيفلدهاي فضايي» يا اتصال قوس‌هايي كه از لبه‌هاي منظومه شمسي امتداد دارند را مورد بررسي قرار دادند. محاسبه اين منيفلدها كار فوق‌العاده پيچيده‌اي است چرا كه بايد در ساختار ديناميكي تعدادي بالايي اجرام و همچنين نيروهاي گرانشي كاوش كرد.

طبق اعلام محققان، با جمع‌آوري جزئيات داده‌هاي عددي دقيق درباره ميليون‌ها مدار در منظومه شمسي توانستند درك بهتري از اين مسيرها داشته باشند. اين داده‌ها با درك كنوني از منيفلدهاي فضايي تركيب شد تا دانشمندان به چنين شبكه‌اي از بزرگراه فضايي در منظومه شمسي دست پيدا كنند.

به گفته پژوهشگران، مشخص‌ترين ساختارهاي قوسي متصل به مشتري هستند و در آن‌ها نيروي گرانشي قدرتمندي وجود دارد. براي درك بهتر نحوه تاثير اين ساختارها روي اجرام موجود در منظومه شمسي و چگونگي استفاده از آن‌ها براي سفرهاي فضايي سريع‌تر به پژوهش‌هاي بيشتري نياز است. دانشمندان همچنين مي‌خواهند به درك بهتري از نحوه رفتار اين منيفلدها در اطراف زمين دست پيدا كنند.

اين رويكرد مي‌تواند مدت زمان سفرهاي فضايي را كاهش دهد كه با اينكار در هزينه‌ها هم صرفه‌جويي خواهد شد، چرا كه به سوخت كمتري براي حركت فضاپيما نياز خواهد بود. انسان‌ها در آينده نزديك نمي‌توانند به دورترين نقاط منظومه شمسي سفر كنند، با اين حال كشف مسير جديدي در منظومه شمسي مي‌تواند به بشريت در سفر به مناطق نزديك زمين كمك كند و مدت زمان سفرها را چندين سال كاهش دهد.

پيشنهاد مطالعه: براي مطالعه بيشتر مطلب «منظومه شمسي زودتر از انتظار ما نابود خواهد شد» را بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

تبديل راكت ها به ايستگاه فضايي براي رفع مشكل زباله هاي فضايي

كشف علت احتمال مشكلات سلامتي در فضانوردان

جف بزوس: بلو اوريجين اولين زن را به سطح ماه مي‌برد

ياسمين مقبلي يكي از فضانوردان پروژه بازگشت به ماه

موشك استارشيپ نخستين انسان را در سال ۲۰۲۴ به مريخ خواهد برد

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد

منظومه شمسي زودتر از انتظار ما نابود خواهد شد

۲۱ بازديد

اگرچه ما در حال زندگي روي زمين هستيم و مي‌خواهيم به سياره‌هاي ديگر مانند مريخ سفر كنيم، اما هيچ چيزي در گيتي براي هميشه ماندگار نيست و روزي تمام آن‌ها نابود مي‌شوند. اين روز احتمالا زودتر از تصورات و پيش‌بيني‌هاي قبلي ما خواهد بود.

منظومه شمسي

روزي در آينده خورشيد ما خواهد مرد و پيش از اينكه هسته آن به يك كوتوله سفيد تبديل شود، مقدار زيادي از جرم خود را از دست مي‌دهد و گرما منتشر مي‌كند تا در نهايت چيزي جز يك سنگ سرد، تاريك و مرده از آن باقي نماند. اين فرايند هزار تريليون سال ديگر رخ خواهد داد. تا آن زمان ساير بخش‌هاي منظومه شمسي از بين خواهد رفت. طبق شبيه‌سازي‌هاي جديد، تنها ۱۰۰ ميليارد سال طول مي‌كشد تا هر سياره موجود در كهكشان فرار كند و خورشيد در حال مرگ را تنها بگذارند. در ادامه اين مطلب از  مجله دلتا درباره تلاش اخترشناسان و فيزيكدانانبراي اطلاع از سرنوشت نهايي منظومه شمسي مي‌خوانيد.

مرگ منظومه شمسي

سه اخترشناس به نام‌هاي «جون زينك» از دانشگاه كاليفرنيا، «كنستانتين باتيگين» از دانشگاه «Caltech» و «فرد آدامز» از دانشگاه ميشيگان در مقاله جديد خود نوشته‌اند: «درك ثبات ديناميكي بلندمدت منظومه شمسي يكي از قديمي‌ترين كارهاي اخترفيزيك بوده كه به دوران نيوتن بازمي‌گردد. طبق حدس و گمان نيوتن، تعاملات متقابل ميان سياره‌ها در نهايت منجر به بي‌ثباتي سيستم مي‌شود.»

در سال ۱۹۹۹ اخترشناسان پيش‌بيني كردند كه منظومه شمسي به مرور زمان حداقل پس از يك ميليارد ميليارد يا يك كوينتيليون سال شروع به فروپاشي مي‌كند. طبق اعلام تيم زينك، اين محاسبات فاقد تعدادي از پارامترهاي مهم است.

اول از همه نزديك به ۵ ميليارد سال ديگر خورشيد با مرگ خود تبديل به يك جرم غول پيكر سرخ مي‌شود كه عطارد، زهره و زمين را دربرمي‌گيرد. پس از مدتي نيمي از جرم آن خارج مي‌شود و با بادهاي ستاره‌اي وارد فضا مي‌شود. در نهايت كوتوله سفيد نزديك به ۵۴ درصد جرم كنوني خورشيد را خواهد داشت.

اين كاهش شديد جرم، قدرت گرانشي خورشيد روي سيارات باقي مانده يعني مريخ، مشتري، زحل، اورانوس و نپتون را سست مي‌كند. در مرحله دوم، همانطور كه منظومه شمسي به دور مركز كهكشان مي‌چرخد، ستاره‌ها هر ۲۳ ميليون يكبار به آن نزديك مي‌شوند تا مدار سياره‌ها را آشفته كنند.

با توجه به اين موارد و همچنين انجام شبيه‌سازي‌ها در دو فاز يعني نصف شدن جرم خورشيد و پس از آن، محققان به نتايج جديدي دست پيدا كرده‌اند. در حالي كه ۱۰ شبيه‌سازي يك نمونه آماري قوي نيست، اما پژوهشگران در اجراي آن‌ها به يك سناريو مشابه دست پيدا كردند.

پس از اينكه خورشيد به يك كوتوله سفيد تبديل مي‌شود، سياره‌هاي بيروني داراي مدار بزرگتري خواهند بود، با اين حال همچنان پايدار باقي مي‌مانند. مشتري و زحل با رزونانس ۵:۲ پايدار مي‌شوند؛ يعني با ۵ بار چرخش مشتري به دور خورشيد، زحل دوبار به دور آن مي‌چرخد.

تمام اين موارد باعث مي‌شوند كه ۱۰۰ ميليارد سال پس از اينكه خورشيد به يك كوتوله سفيد تبديل مي‌شود، ديگر چيزي از منظومه شمسي باقي نماند. اين بازه زماني بسيار كوتاه‌تر از پيش‌بيني قبلي در سال ۱۹۹۹ است، با اين حال هنوز ميلياردها سال تا نابودي منظومه شمسي فاصله داريم.

پيشنهاد مطالعه: براي مطالعه بيشتر مطلب «كشف اولين سياره مشابه زمين در منطقه قابل سكونت ستاره» را بخوانيد.

همچنين بخوانيد:

ارتباط با وويجر ۲ پس از هفت ماه

بارش سنگ از آسمان سياره فراخورشيدي

رعد و برق در جو مشتري

استخراج مواد معدني ماه و مريخ با كمك باكتري‌ها

كشف راز انقراض كرگدن پشمالو

 

با مجله دانستني دلتا همراه باشيد