محققان با مطالعه مهره‌هاي گردني كرگدن هاي پشمالو كه هزاران سال پيش منقرض شده اند، شواهد تازه‌اي بر علت انقراض اين جانوران يافتند.
كرگدن پشمالو در اواخر عصر يخبندان در كره زمين پراكنده بودند و پيش از انقراض مرموز آنها در حدود ۱۰ هزار سال قبل، قلمروي ناحيه وسيعي از اروپا تا كره جنوبي را در اختيار داشتند. پيش از اين تصور مي‌شد كه شكار بيش از حد كرگدن پشمالو توسط انسان‌هاي نخستين در كنار بيماري و تغييرات آب و هوايي عامل كاهش شمار اين حيوان در عصر يخبندان بوده است. اما محققان به تازگي دليل ديگري براي كاهش و انقراض آنها يافته‌اند. در ادامه اين مطلب از مجله دلتا درباره اين تحقيقات جديد مي‌خوانيد.
مطالعه روي مهره‌هاي گردن گونه‌هاي منقرض شده اين جانور و مقايسه آن با مهره‌هاي گردني كرگدن‌هاي امروزي نشان مي‌دهد كه مداركي دال بر وجود نوعي وضعيت نادر در استخوان‌هاي مربوط به دوران پليستوسن وجود دارد به اين معنا كه ناهنجاري‌هاي ايجاد شده به دليل بارداري دشوار اين جانور، در كاهش تعداد آنها نقش داشته است.
محققان مركز تنوع زيستي Naturalis واقع در «ليدن» هلند استخوان‌هاي گرفته شده از موزه‌هاي آمريكايي و اروپايي را از نظر گونه‌هاي زنده و منقرض شده مورد بررسي و مطالعه قرار دادند. آنها در خلال مطالعات خود، وجود مهره گردني سرويكال را در بسياري از كرگدن‌هاي منطقه درياي شمالي كشف كردند. اين در حالي است كه كرگدن‌هاي امروزي فاقد اين ويژگي هستند.
به گفته محققان، اين بدان معناست كه جانوران منقرض شده تحت تأثير اين شرايط آسيب پذير بوده‌اند. دانشمندان معتقدند كه در كرگدن‌هاي امروزي، وجود چنين مهره‌اي به خودي خود آسيبي به جانور وارد نمي كند و اغلب با بارداري‌هايي در ارتباط است كه تحت شرايط سخت و دشوار رخ مي‌دهند.
مهره گردني در مطالعات قبلي، در جانوران متعلق به اواخر دوران «پليستوسن»، يكي از دوره‌هاي زمين‌شناسي از ۲/۵ ميليون سال پيش تا ۱۰ هزار سال پيش، مشاهده شده بود و دانشمندان معتقدند كه اين ويژگي در درصد بالايي از ماموت‌هاي پشمالوي منقرض‌شده به چشم مي‌خورده است. همين مساله، كنجكاوي محققان را برانگيخت تا كرگدن پشمالو را كه گونه مشابه ماموت‌هاي پشمالو بودند و مانند آنها در اواخر دوران پليستوسن مي‌زيستند و مرگ مشابهي داشتند، مورد مطالعه قرار دهند.
استخوان‌هاي كرگدن پشمالو از درياي شمال تا دلتاي رودخانه در هلند غرق شده بودند. مطالعات دانشمندان نشان مي‌دهد كه در جمعيت كرگدن‌هاي پشمالو مشكلي وجود دارد. امروزه، كرگدن‌ها با تهديد شديدي مواجه اند و برخي گونه‌ها در حال حاضر در معرض شديد كاهش جمعيت روبه رو هستند. در اين ميان، شواهد حاكي از آن است كه كرگدن‌هاي سياه غربي به طور كلي منقرض شده اند.
محققان، استخوان هاي امروزي را كه در اين تحقيقات مورد استفاده قرار گرفته اند از حداقل پنج دهه قبل جمع آوري كرده اند و اميدوارند كه با اين مطالعات بتوانند قبل از اين كه خيلي دير شود، از خطري كه جمعيت كرگدن‌ها را تهديد مي كند، جلوگيري كنند.
پيشنهاد مطالعه: براي مطالعه بيشتر مطلب «چرا بعضي از گياهان گوشت خوار شدند؟» را بخوانيد.