در علوم طبيعي، تئوري تشريح‌كننده چگونگي ايجاد حيات در زمين در دل كهكشان سياره ايي منهدم مي‌شود و آب آن سياره در دل فضا رها مي‌شود تا به زمين پر التهاب مي‌رسد و مثل كلافي دور زمين پيچيده آرام مي‌گيرد.
تارا جاكيك، به مدت سه سال منطقه پيلبارا در غرب استراليا را به دنبال نشانه‌هايي از نحوه توليد استرومااتوليت‌ها كه در دهه ۱۹۷۰ در آنجا كشف شدند، كاوش كرده است. در اين مطلب از مجله دلتا درباره شروع حيات صحبت خواهيم كرد.
استرومااتوليت‌ها
استرومااتوليت‌ها ساختارهاي معدني چندلايه و گردي مي‌باشند كه مي‌توانند از سايز يك توپ گلف تا بالن‌هاي هواشناسي متغير باشند. اين ساختارها قديمي‌ترين شواهد مبني بر وجود ارگانيسم‌هاي زنده بر روي زمين در حدود ۳٫۵ ميليارد سال پيش مي‌باشند.
دانشمنداني كه معتقدند حيات از اقيانوس‌ها آغاز شده است فكر مي‌كنند اين ساختارهاي معدني همچون استرومااتوليت‌هاي در مناطق ثبت شده در ميراث جهاني در خليج كوسه، در آب‌هاي كم‌عمق و نمكي شكل گرفته‌اند.
شرايط مناسب براي حيات
براي چهار دهه و از زماني كه “وسل آلوين” كشف كرد كه دريچه‌هاي هيدروترمال اعماق دريا، محل سكونت نوع خاصي از باكتري‌ها و كرم‌ها مي‌باشند، دانشمندان به اين نتيجه رسيدند كه دريچه‌هايي كه گاز و مواد معدني را پمپاژ مي‌كنند تمام آن چيزي مي‌باشند كه براي پيدايش حيات لازمند.
اما ديمر كه خود را دانشمند مي‌داند و بازي با ايده‌هاي جديد را بسيار دوست دارد گمان مي‌كرد اين ايده كاستي‌هايي دارد. بطور مثال مولكول‌هاي ضروري براي پيدايش حيات به سرعت در اقيانوس پخش مي‌شوند و آب شور درياها مانع برخي پروسه‌هاي مورد نياز پيدايش حيات مي‌شود.
بازنگري جدول زماني
به نظر ديمر، زمين در گذشته داراي يك اقيانوس عظيم بوده است كه در آن آتشفشان‌ها و تكه‌هايي از خشكي قرار داشته است.
باران بر روي خشكي باريده و حوضچه‌هايي از آب شيرين ايجاده مي‌كرده است كه توسط انرژي زمين گرمايي، گرم شده و سپس از طريق روان آب‌ها دوباره سرد مي‌شده است. برخي از اصلي‌ترين مولفه‌هاي حيات كه در حين شكل گيري منظومه شمسي شكل گرفته اند بر روي زمين و در اين حوضچه‌ها سقوط كرده و سبب پيدايش تركيبات آلي پيچيده شده‌اند.
پيشنهاد مطالعه: مطلب عوارض نخوابيدن در شب را بخوانيد.