اگر شما هم از آن دسته افرادي هستيد كه فكر مي‌كنند تشييع جنازه و يا سوزاندن مردهها تنها مراسم مربوط به مرگ هستند، پس لطفا قبل از خواندن متن زير خودتان را براي تغيير دادن باورهايتان آماده كنيد.
مردم سراسر دنيا، رسوم عجيبي در تدفين مردهها دارند، كه هر كدام از باورهاي مذهبي و تاريخ آن‌ها ريشه مي‌گيرد. تبت نيز از آن دسته كشورهايي است كه ساكنان آن از آداب و رسوم شگفت‌انگيزي پيروي مي‌كنند و يكي از اين آداب و رسوم عجيب متعلق به خاك‌سپاري مردگان آن‌ها است. با مجله دلتا همراه باشيد تا شما را با مراسم تدفين در تبت آشنا كنيم.
تدفين در آسمان
راهبان اين كشور طبق رسوم، نه تنها جسد عزيزان خود را در خاك دفن نمي‌كنند بلكه جنازه‌ها را جلوي كركس‌ها انداخته تا گوشت آن‌ها را بخورند. در اين مراسم تدفين در تبت پس از وداع با جسد در سومين روز مرگ شخص، جسد توسط يك راهب تكه تكه مي‌شود و در بلندي‌هاي كوه‌ها قرار داده شده تا توسط پرندگان بخصوص كركس‌ها خورده شوند. عقيده بوداييان تبت اين است كه، از اين طريق جسم مردهها به آسمان سپرده خواهد شد.
آن‌ها براي اين كار؛ كركس‌ها، لاشخورها و پرندگان مردار خوار را انتخاب كرده‌اند. هنگام اين مراسم، جنازه را روي يك تخته سنگ مخصوص تكه تكه مي‌كنند. سپس گوشت آن را به كركس‌ها مي‌دهند كه از نظر آن‌ها تجسمي از فرشتگان است. گاهي هم جسد را رها مي‌كنند تا لاشخورها خودشان آن را تميز كنند. سپس استخوان‌هايش را جمع مي‌كنند و با خودشان به پايين كوه مي‌آورند و بعد از آن، جمجمه‌ها را در بخشي از يك ديوار سراسري و بزرگ قرار مي‌دهند تا براي هميشه ماندگار شوند. گفته مي‌شود از اين طريق جسم مردهها به آسمان سپرده خواهد شد. اين رسم، نخستين بار در قرن دوازده انجام گرفت و هنوز هم ادامه دارد.
خيلي‌ها دليل اين مساله را سرزمين‌هاي پوشيده از برف و يخ، فلات تبت مي‌دانند. يعني زماني كه به هيچ طريقي نمي‌شود جسد را سوزاند و از بين برد، بايد رهايش كرد تا خورده شود. پس چه بهتر كه براي خورده شدن در يك مكان بلند نزديك آسمان قرار بگيرد تا روح هم به دنبالش راه آسمان را در پيش بگيرد.
ديگر مراسم تدفين در تبت
دربخش‌هاي ديگري از تبت، شيوه‌هاي ديگر كفن و دفن نيز رايج است. بطور مثال، به آب سپردن جسد نشانه رتبه پايين فرد از نظر اجتماعي تلقي مي‌شود. همچنين در مناطق محدودي در جنوب و جنوب شرقي تبت، مردم مرده‌هاي خود را در تابوت‌هاي چوبي مي‌گذارند و سپس تابوت‌هاي چوبي را در غارهاي مرتفع يا در بالاي درختان آويزان مي‌كنند.
بيشتر بوداييان فكر مي‌كنند، جسد چيزي بيشتر از يك كشتي خالي نيست. يك كشتي كه ديگر كسي نمي‌تواند سوارش شود. بنابراين بايد به طبيعت، يعني همان جايي كه از آن آمده است برگردد. به همين دليل در گذشته، خيلي از مردم مرده‌هاي خود را به آسمان مي‌سپردند. براي آن‌ها اين كار نشانه بي‌پايان بودن زندگي و پوچي مرگ بود.
پيشنهاد مطالعه: مطلب امپراطوري زنان كجاست؟ را مطالعه كنيد.