شايد هيچ جنگ و بلا طبيعي به اندازه اپيدمي‌ها در جوامع بشري كشته برجاي نگذاشته است.
اپيدمي‌ها يكي از دشمنان سرسخت، ماندگار و كشنده تاريخ بشر محسوب مي‌شوند و جامعه بشري از گذشته تاكنون، مرتب با تعداد زيادي بيماري و اپيدمي مواجه شده است. با مجله دلتا همراه باشيد تا با اپيدمي هاي عجيب دنيا آشنا شويد.
اپيدمي خنده
سي‌ام ژانويه سال ۱۹۶۲، در منطقه كوچك تانگانيكا كه امروزه بخشي از تانزانيا است، بيماري همه‌گير و عجيبي شيوع پيدا كرده بود.
سه دختر جوان با شنيدن يك جوك، شروع به خنديدن كردند اما نه تنها خنديدن آن‌ها بند نيامد بلكه بعد از آن‌ها، همه كلاس شروع به خنديدن كردند و به دنبال آن‌ها ۶۰ درصد دانش آموزان، دچار مرض خنده شدند و در مدت كوتاهي، اين مرض تمام منطقه را فرا گرفت.
بنا بر گزارشات موجود، تقريبا يك سال تمام مردم شهر مي‌خنديدند. بسياري از مدرسه‌ها بسته شدند. خيلي‌ها از شدت خنديدن به اشك ريختن مي‌افتادند، غش مي‌كردند و حتي دچار خارش‌هاي شديد بدني مي‌شدند. به عقيده روانشناسان، اين خنده نمونه‌اي از بيماري رواني فراگير بود.
اپيدمي آوازخوان‌هاي خياباني
جولاي ۱۵۱۸ زني فرانسوي، بي‌دليل وارد خيابان شد و شروع به آواز خواندن كرد. در طي يك هفته ۳۴ نفر به اين زن پيوستند و در خيابان‌هاي شهر شروع به آوازخواني كردند.
در ابتدا تصور مي‌شد، آن‌ها به دليل استفاده از نوشيدني‌هاي غيرمجاز به خيابان‌ها ريخته‌اند. اما هيچ كدام از آن‌ها چيزي ننوشيده بودند. اين خوشحالي اپيدميك، در مدت يك ماه به ۴۰۰ نفر رسيد. اين شادي غيرعادي آنقدر ادامه داشت كه بعضي‌ها دچار حمله قلبي شدند.
جمعيت شادي كننده‌ها آنقدر زياد بود كه رفت و آمد با مشكلاتي مواجه شده بود. براي همين، همه آن‌ها را به منطقه كوهستاني و دور افتاده‌اي منتقل كردند. شرايط سخت آب و هوايي باعث شد تا اين جمعيت شاد به خودشان بيايند و درخواست كمك كنند.
در آن زمان، علت اين شادي را به نفرين شيطاني، به‌نام ويتوس كه مردم از آن هراس داشتند نسبت دادند. اما تاريخدان‌هاي امروزي معتقدند، استرس بيش از حد در آن زمان، چنين بيماري همه‌گيري را رقم زده بود.
آنسفاليت، مرض خواب
يكي ديگر از اپيدمي‌‌هاي عجيب بين سال‌هاي ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۰ در اسپانيا شيوع پيدا كرد. همزمان با آنفولانزا، بيماري ديگري به‌نام آنسفاليت يا التهاب حاد بافت مغز نيز فراگير شده بود. اما به دليل شيوع شديد آنفولانزا، هيچ كس به آن توجه‌اي نمي‌كرد.
اين بيماري در آن زمان، جان نزديك به يك ميليون نفر را گرفت و ميليون‌ها نفر ديگر را فلج و از كار‌افتاده كرد. نام اين بيماري مهلك را مرض خواب گذاشتند.
بعضي از مبتلايان، دچار زخم در گلو و بعضي ديگر، دچار تشنج مي‌شدند. همه مبتلايان، در آخر به كما مي‌رفتند، كه با احتمال مرگ چهل درصدي همراه بود.
اين بيماري همانطور كه به‌طرز اسرارآميزي شيوع پيدا كرد، سال ۱۹۲۶ به‌طرز باورنكردني‌اي متوقف شد. اينكه چه چيزي باعث شيوع بيماري شد و چگونه متوقف شد، هنوز معلوم نيست.
اپيدمي جنباندن سر
اين اپيدمي عجيب، كودكان بين ۵ تا ۱۵ سال را تحت تاثير قرار مي‌دهد. از هنگام دچار شدن كودك به اين بيماري، رشد جسمي و ذهني او متوقف مي‌شود.
مبتلايان، سر خود را مرتبا تكان مي‌دهند و دچار تشنج مي‌شوند. آن‌ها به هيچ عنوان صحبت نمي‌كنند و در حالت حواس‌پرتي كامل به سر مي‌برند. مبتلايان به جنباندن سر، ۳۰ سال بيش‌تر عمر نمي‌كنند.
طبق آمارهاي موجود، بيماري سر جنباندن، سه هزار نفر را درگير كرده است و هنوز درماني براي آن پيدا نشده است.
پيشنهاد مطالعه: مطلب پديده حيرت‌انگيز نا‌همرنگ بودن چشم‌ها با يكديگر! را مطالعه كنيد.