شايد اين رويا، زماني كه اولين بار استخوان‌هاي دايناسورها در نقاط مختلف دنيا كشف شد، به ذهن يك دانشمند رسيد كه احتمال دارد بتوانيم موجودات ماقبل تاريخ و منقرض شده را دوباره روي زمين ببينيم و در كنار آن‌ها زندگي كنيم.
نكته‌اي كه براي زنده كردن موجودات منقرض شده بايد دانست اين است كه موجودات از بين رفته در چه زماني روي زمين زندگي مي‌كرده‌اند. به لطف پيشرفت روش‌هايي مانند كلونينگ و فناوري ويرايش ژن، چشم‌انداز بازگشت حيوانات در حال انقراض، بيش از هر زمان ديگري دست يافتني به نظر مي‌رسد. با مجله دلتا همراه باشيد.
اول دايناسورها بوده‌اند يا ماموت‌ها؟
همان‌طور كه گفته شد، ميزان امكان حيات مجدد جانوران منقرض شده بسته به قدمت زيست آن‌ها متفاوت است.
شايد در ذهن بسياري از شما جانوراني چون ماموت‌ها و دايناسورها، اختلاف زماني زيادي با هم نداشته باشند. جالب است بدانيد ميليون‌ها سال بين نابودي آخرين دايناسور تا پيدايش نخستين ماموت‌ها، فاصله وجود دارد. بايد بدانيم كه دايناسورها در دوران مزوزوئيك يا حيات مياني زندگي مي‌كرده‌اند. اوج حضور آن‌ها در دوره ژوراسيك و كرتاسه بوده است. آخرين دايناسورها تقريبا در حدود ۶۵ ميليون سال پيش يعني در پايان كرتاسه نابود شدند.
اما ماموت‌هاي پشمالو در كمتر از يك ميليون سال پيش از بين رفتند. انسان‌هاي نخستين در عصر يخبندان، ماموت‌ها را شكار و از آن‌ها تغذيه كرده‌اند. همچنين از اجزاي بدن آن‌ها پناهگاه مي‌ساخته‌اند.
برخي ديگر از جانوران منقرض شده هستند كه حتي از ماموت‌ها نيز جديدترند مثل دودو. اين پرنده‌ها در آمريكاي جنوبي زندگي مي‌كردند و چون در جزيره زيستگاه خود، دشمن طبيعي نداشتند با ديدن اولين انسان فرار نكردند. دودوها توسط نخستين اسپانيايي‌هايي كه پا به قلمروي اين جانوران گذاشتند، شكار شدند.
ببر تاسماني
از جانوران ديگري كه از مدت انقراض آن‌ها زمان زيادي نمي‌گذرد، مي‌توان به ببر تاسماني اشاره كرد. كيسه‌داري كه ظاهري شبيه به گربه‌سانان داشت و تا آمدن نخستين اروپايي‌ها به تاسماني، در آن جا زندگي مي‌كرده است. اين جانور شگفت انگيز نيز به دليل شكار بي‌رويه، تخريب زيستگاه‌ها و اشغال جايگاه اكولوژيك به سرعت نابود شد.
احتمال احياي حيوانات منقرض شده ايراني
پوست و بقاياي جانوراني مثل ببرمازندران و شيرايراني موجود است. برخي باغ وحش‌ها در دنيا ادعا مي‌كنند كه نمونه‌هايي از شير ايراني را در اختيار دارند و دي‌ان‌اي آن را نيز مي‌توان استخراج كرد.
نكته قابل تامل اين است كه آيا با حيات مجدد آن‌ها زيستگاه مناسب در كشور وجود دارد؟ پس قبل از اين كه بخواهيم به شير يا ببر ايراني حيات مجدد بدهيم، بايد بدانيم كه اصلا زيستگاه مناسبي براي بازگشت اين جانوران وجود ندارد. بزرگ‌ترين دليلي كه جانوران در عصر حاضر منقرض شده‌اند، نبود زيستگاه مناسب بوده است.
پس حتي اگر از لحاظ فني بتوانيم آن‌ها را برگردانيم، زندگي مجدد برايشان در اكوسيستم امروزي تقريبا غيرممكن است. هر شير و ببر احتياج به هكتار‌ها قلمرو بكر دارد. در زيستگاه‌هاي اصلي اين جانوران همچون شبه جزيره ميانكاله و دشت ارژن، چنين شرايطي ديگر مهيا نيست.
پيشنهاد مطالعه: مطلب حقايقي جالب در مورد واي فاي كه نمي‌دانستيد را بخوانيد.