وقتي كلمه ربات را مي‌شنويد چه تصويري در ذهنتان تداعي مي‌شود؟ آيا ربات‌هاي آينده چيزي شبيه به انسان هستند كه روي دو پا راه مي‌روند يا موجودي مكانيكي كه با روش‌هاي ديگر حركت مي‌كنند؟
علم رباتيك هرچند يك علم جوان است اما در دهه‌هاي اخير به پيشرفت‌هاي چشمگيري دست يافته است و زندگي ما را از جهات مختلف ساده‌تر كرده است اما ذهن كنجكاو انساني هميشه به دنبال پيش بيني آينده است و علاقه‌مند است بداند كه ربات‌هاي آينده چه شكلي خواهند داشت. آيا ربات‌ها روز به روز شبيه به انسان‌ها مي‌شوند و مي‌توانند روي دو پا راه بروند يا اين كه اين علم در جهتي ديگر توسعه خواهد يافت؟ در ادامه همراه مجله دلتا باشيد.
رويايي به نام ربات‌هاي انسان نما
پروژه ربات‌هاي انسان نما يك پروژه ناموفق و بيهوده در زمينه هوش مصنوعي بوده و در واقع دنباله‌اي از تلاش انسان براي ايجاد حيات مصنوعي با ظاهري شبيه به خود بوده است. اگر در خيابان از كسي بخواهيد كه يك ربات معروف را نام ببرد احتمالا پاسخي مثل ترميناتور يا ربات‌هاي فلزي دوپا از جنگ ستارگان و ديگر داستان‌هاي علمي تخيلي معروف دريافت خواهيد كرد و هيچ كس به نام‌هايي مثل Tesla Model X يا Cassini اشاره نخواهد كرد. اين‌ها ربات‌هايي هستند كه با معيارهاي داستان‌هاي علمي و تخيلي همخواني ندارند اما كارهاي مفيدي براي بشريت انجام داده‌اند كه آن‌ها را شايسته شناخته شدن مي‌كند.
ذهنيت ما در مورد ظاهر و شكل ربات‌ها بطور كلي توسط فرهنگ عامه و داستان‌هاي علمي تخيلي شكل گرفته‌است و جالب است بدانيد كه كلمه ربات براي اولين بار در سال ۱۹۲۰ در يك نمايش به نام R.U.R استفاده شد تا مفهوم حركت مصنوعي را شرح دهد.
از آن زمان تاكنون حس برتري طلبي انسان‌ها ذهن آن‌ها را به اين سمت هدايت كرده‌است كه ربات‌ها و موجودات مصنوعي هوشمند بايد ظاهري شبيه به انسان داشته باشند.
ربات هاي زمان آينده
حقيقت اين است كه ربات‌هاي آينده قرار نيست مثل C3PO (همان ربات طلايي از مجموعه جنگ ستارگان) روي دو پا راه بروند چون راه رفتن روي دو پا هرچند براي انسان‌ها بسيار ساده است اما ايده‌آل‌ترين و كاراترين روش براي حركت نيست.
انسان‌ها هزاران سال است كه روي كره زمين حكم فرمايي مي‌كنند و به همين دليل تصور مي‌كنند برترين موجودات آفريده شده هستند و اگر قرار باشد موجودي مصنوعي روي زمين خلق شود بايد ظاهري شبيه به انسان‌ها داشته باشد.
مغزهاي رايانه‌هاي هنوز فاصله زيادي با مغز انسان دارند و ده‌ها سال زمان لازم است تا بتوان اين مدل حركت را به اين مغزهاي مصنوعي آموزش داد. به همين دليل است كه ربات‌هاي انسان نماي امروزي تنها مي‌توانند مسافت‌هاي كوتاهي را روي دو پا بپيمانند و اگر با مانعي مثل در و پله روبرو شوند سرنگون مي‌شوند.
پيشنهاد مطالعه: مطلب بزرگترين دره منظومه شمسي را در مجله دلتا بخوانيد.